Wat zou dat lekker zijn. Niet meer: ‘Je moet er maar mee leren leven’, het is namelijk geen pretje om elke dag met een chronische aandoening geconfronteerd te worden. Niet meer overleven, maar leven, je ziekte achter je laten.

Ik zie een chronische aandoening als een uiting van iets waar je diep vanbinnen mee worstelt. Diep van binnen is een ervaring opgeslagen die je niet kan of durf te uiten. Zo’n ervaring kan zover weggestopt zijn dat je het niet bewust bent maar wel meedraagt.

Krijg je weer inzicht in die ervaring, dus in de oorzaak, dan merk je dat het oplucht, hoe naar die ervaring ook was. Wordt de oorzaak van je aandoening helder dan is de uiting niet meer nodig en kan het lichaam tot rust komen, je aandoening kan minder worden en zelfs helemaal verdwijnen.

Mijn stelling is altijd: Ook al is het heel moeilijk, durf je chronische aandoening aan te pakken, durf naar de oorzaak te gaan, durf de oorzaak te zien. Met inzicht ontstaat een mogelijkheid om je vervelende ervaring en daarmee je aandoening achter je te laten.

In mijn boek Natuurlijke Analyse beschrijf ik hoe je op een zachte integere manier inzicht in de oorzaak kunt krijgen. Niet met het vertellen van je verhalen maar op je eigen tempo een aantal wezenlijke oefeningen doen om je aandoening achter je te laten.