Je hoort het mensen al zeggen, ‘Ik word er ziek van.’ Het vervelende is dat dit ook kan gebeuren.
Als je iets meemaakt en het irriteert je dan sla je dit, zonder dat je erg in hebt, in je geheugen op, ergens waar het kan blijven sudderen, kan gaan etteren.

‘Ik kan er goed mee leven.’ Ook dit is een uitspraak die niet helemaal opgaat. Als je er mee kan leven worstel je er eigenlijk nog steeds mee.

Alles wat je meemaakt sla je op en zeker die ervaringen die negatief voor je zijn. Soms sla je ze zo diep op dat je het niet meer weet, het wordt in je onderbewustzijn opgeslagen om het daarna je leven onderbewust te laten bepalen.

Een herinnering en daarbij een uiting dat je iets onder je leden verbergt is een signaal dat je zou kunnen herkennen, je bent moe, prikkelbaar, hyper, ziek. Ik stel zelf dat een ziekte een uiting van iets is, van iets dat je is aangedaan, je hebt een aandoening waarvan de oorzaak diep verborgen ligt in je ervaringen.

Inzicht krijgen in deze ervaringen, die onderbewust zijn opgeslagen, is lastig maar niet onmogelijk. Je moet er wel iets mee doen, van je onderbewuste naar je bewust geheugen halen. Je zal inzicht moeten krijgen wat aan de basis van je aandoening ligt. Heb je eenmaal inzicht in de kern van je aandoening dan is deze niet meer nodig en kan je aandoening verminderen of mogelijk zelfs verdwijnen.

In mijn boek Natuurlijke Analyse beschrijf ik hoe je op een zachte integere manier inzicht in de oorzaak kunt krijgen. Niet met het vertellen van je verhalen maar op je eigen tempo een aantal wezenlijke oefeningen doen om je aandoening achter je te laten.